محاسبه‌گر انعام

امروزه در بسیاری از موسسات، انعام دادن مرسوم است: در رستوران ها، کافه ها، هتل ها، مسافرخانه ها. از یک طرف، این روشی برای تشکر از خدمات خوب کارکنان و از سوی دیگر، ادای احترام به سنت های چند صد ساله ای است که بیش از 500 سال پیش سرچشمه گرفته است. چگونه عمل انعام ظاهر شد و آیا ارزش دارد که امروز آن را دنبال کنید؟

نحوه ظاهر شدن نکات

مانند بسیاری از آداب و رسوم دیگر کشورهای متمدن مدرن، عمل انعام دادن در انگلستان سرچشمه گرفته است. مورخان نمی توانند سال/دهه دقیقی را نام ببرند، اما به طور قطع مشخص است که این سنت در قرن شانزدهم - پس از معتاد شدن بریتانیایی ها به نوشیدنی "خارجی" جدید - چای - به وجود آمد. جالب است که در ابتدا مرسوم بود که "برای چای" نه به کارکنان (در میخانه ها و هتل ها)، بلکه به صاحبان خانه هایی که پذیرایی و مهمانی های مهمان ترتیب می دادند، می دادند. بنابراین، مهمانان پس از نشستن پشت میز در یک شرکت دلپذیر، مقداری پول برای تامین هزینه های میزبان برای نوشیدنی عجیب و غریب به همین نام گذاشتند.

بعدها، این عمل به میخانه ها و میخانه ها منتقل شد و در آنجا شروع به نصب جعبه های فلزی مخصوص با شکاف برای سکه کردند. در ورودی مؤسسه، یک بازدیدکننده ثروتمند سکه ای پرتاب کرد که وقتی افتاد، زنگ مشخصی ایجاد کرد. با شنیدن آن، کارکنان با دقت بیشتری شروع به کار کردند و یک مهمان سخاوتمند می‌توانست روی بالاترین کیفیت و سریع‌ترین خدمات خارج از نوبت حساب کند.

چرا مردم انعام می گذارند

پرداخت بیش از مبلغ تعیین شده برای خدمات لذتی مشکوک است، اما، با این وجود، این عمل تقریباً در کل جهان متمدن وجود دارد و گسترده است. در بسیاری از کشورهای غربی، انعام ندادن، نشانه بد سلیقه، و دلیلی بر سرزنش دیگران است. علاوه بر این، اندازه نوک به 18 و 25٪ از مبلغ سفارش می رسد، و این به طور ضمنی یک هزینه "ثابت" در نظر گرفته می شود.

سخت است که بگوییم چرا این سنت ریشه دوانده است و چرا صدها میلیون نفر در سراسر جهان از آن پیروی می کنند. اگر این موضوع را از منظر روانشناسی و جامعه شناسی در نظر بگیریم، ممکن است چند دلیل وجود داشته باشد:

میل به تشکر از کارکنان برای خدمات خوب و سریع. احساس قدردانی در بیشتر افراد ذاتی است و بهترین راه برای ابراز آن پرداخت اندکی بیشتر از مبلغ مقرر است.
تمایل به کاهش فاصله طبقاتی بین مشتری و پیمانکار. بسیاری از ایده نابرابری طبقاتی خسته شده‌اند و به دنبال جبران آن از همه راه‌های موجود هستند.
میل به جلب رضایت جامعه. فردی که "انعام" می دهد همیشه با وقار به نظر می رسد و به این ترتیب توان مالی و سخاوت مالی خود را اعلام می کند.
فرصتی برای بهبود نگرش کارکنان به منظور متعاقباً حساب کردن روی رویکرد فردی و بالاترین کیفیت خدمات در این موسسه.
تلاش برای امور خیریه. داشتن پول اضافی برای به اشتراک گذاشتن با دیگران لذت بخش است و نکات یکی از بهترین و محجوب ترین راه ها برای برآورده کردن این خواسته است.

بنابراین، هیچ کس شخص را مجبور به پرداخت بیش از حد نمی کند و او این کار را کاملاً داوطلبانه انجام می دهد. تنها موارد استثناء مواردی است که انعام در ابتدا در هزینه خدمات گنجانده شده است و امتناع از آنها غیرممکن است.

حقایقی درباره نکات

تاریخچه انعام بیش از پنج قرن است و در این مدت افسانه ها و حقایق مستند زیادی در مورد این سنت به وجود آمده است. مورد دوم به ویژه جالب است - آنها به طور قابل اعتماد اطلاعات را بدون تحریف و اغراق منتقل می کنند:

بزرگترین انعام 3 میلیون دلار بود. بازدیدکننده از پیشخدمت دعوت کرد تا با هم شماره های قرعه کشی را انتخاب کنند و پس از برنده شدن، جکپات را با او تقسیم کرد.
در مونت کارلو، موناکو، یک بار کل کارکنان کازینو انعام تقریباً 1 میلیون دلاری دریافت کردند. یکی از بازدیدکنندگان پس از برنده شدن 15 میلیون دلار، آن را به صورت تراشه تقدیم کرد.
جسیکا آزبورن پیشخدمت پیتزا هات مبلغ نسبتاً قابل توجهی دریافت کرد (البته بدون توانایی خرج کردن برای سایر نیازها). یکی از بازدیدکنندگان 10 هزار دلار "انعام" به او داد - به شرط اینکه آنها را صرف آموزش کند.
انعام دادن در جاهایی در ژاپن و نیوزلند اشتباه بزرگی است. در آنجا، ممکن است به عنوان یک رفتار توهین آمیز و تحقیر آمیز تلقی شود.
در برخی دوره‌های تاریخ، انعام تنها منبع درآمد پیشخدمت‌ها بود. به عنوان مثال، این عمل در روسیه در قرن 19 وجود داشت. اگر بازدیدکنندگان انعام نمی دادند، کارکنان می توانستند تمام روز را رایگان کار کنند.

رسم انعام دادن قرن ها پیش بوجود آمد، در آزمون زمان مقاومت کرده و حتی در قرن بیست و یکم اطلاعاتی همچنان وجود دارد. در هر کشوری به روش خاص خود اجرا می شود، اما همیشه به همان چیزی اشاره می کند - هزینه اضافی برای پرسنل خدمات برای خدمات با کیفیت. اگر کیفیت پایین باشد، هیچکس شما را به خاطر امتناع از پرداخت انعام سرزنش نمی کند.

در ابتدا، سنت انعام دادن در قرن شانزدهم در انگلستان آغاز شد، اما امروزه تقریباً در همه کشورهای متمدن رایج است. ایالات متحده آمریکا، فرانسه، بریتانیا، ترکیه، روسیه، کشورهای آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه - در همه جا به طور متفاوت اجرا می شود. چه تفاوت هایی با هم دارند و هنگام رفتن به خارج از کشور چه چیزهایی را باید به خاطر بسپارید تا در موقعیت های ناخوشایند قرار نگیرید؟

ایالات متحده آمریکا. کشوری که در آن در هر زمان و هر مکان راهنمایی داده می شود. اگر در رستوران های ارزان قیمت می توانید تا 5٪ از مبلغ سفارش را در صندوق بگذارید، در رستوران های گران قیمت 15 تا 20٪ حد پایین است. اگر اصلاً انعام نپردازید، قطعاً از شما سؤال می شود که چه چیزی را در مورد خدمات دوست ندارید؟ نگرش نسبت به چنین بازدیدکنندگانی سردتر می شود و کیفیت و سرعت خدمات به طور محسوسی بدتر می شود.
فرانسه. در اینجا، طبق قوانین مالیاتی فرانسه، نکات در ابتدا در صورتحساب ها گنجانده شده است. خود فرانسوی‌ها به ندرت به پیشخدمت‌ها انعام می‌دهند، و اگر انعام می‌دهند، انعام می‌دهند (مبلغ تا 1-2 یورو). یک انعام سخاوتمندانه بیشتر از قدردانی باعث ناراحتی می شود، بنابراین قبض را به شدت بپردازید.
بریتانیای کبیر. در میهن انعام دادن، سنت از دیرباز اسمی بوده است. "چای" به میل خود داده می شود، و مقادیر کم: 1-2 پوند. گذاشتن تا 10 درصد از مبلغ سفارش در رستوران، رفتار پسندیده ای محسوب می شود، اما این امر ضروری نیست و در صورت امتناع از پرداخت هزینه اضافی، هیچکس شما را محکوم نخواهد کرد. در موسسات فردی، مانند فرانسه، انعام در ابتدا در هزینه خدمات لحاظ می شود.
سوئیس و هلند. این کشورها از گران ترین کشورها در جهان هستند و جای تعجب نیست که انعام دادن در اینجا جالب است. برچسب‌های قیمت و صورت‌حساب‌ها در حال حاضر به اندازه‌ای بالا هستند که انعام اضافی باقی بگذارند. در یک رستوران یا هتل، آنها با امتناع از پرداخت هزینه اضافی برای خدمات ابراز همدردی می کنند و از شما انتظار ندارند، مثلاً در ایالات متحده آمریکا. اما اگر کیفیت خدمات را دوست دارید، می‌توانید تا 5 تا 10 درصد از مبلغ را باقی بگذارید، یا صورتحساب را تا یک مقدار یکسان جمع کنید - بدون ترس از اینکه مورد سوء تفاهم قرار بگیرید (مانند اکثر کشورهای آسیایی).
ایتالیا، اسپانیا و پرتغال. در این کشورهای اروپایی، انعام دادن نه به عنوان یک سنت، بلکه به عنوان یک هنجار روزمره تلقی می شود. مرسوم است که به خدمتکاران 1-5 یورو (بسته به احترام هتل)، باربرها - 1-2 یورو برای هر بار چمدان و پیشخدمت ها - تا 10٪ از ارزش سفارش داده می شود. چنین قیمت هایی مدت هاست که "ثابت" شده اند و باعث تعجب یا قدردانی خاصی برای کسی نمی شود. اما عدم پرداخت نشانه بد سلیقه است، به خصوص در ایتالیا، جایی که ممکن است در ابتدا انعام در صورتحساب ها لحاظ شود.
ترکیه. یک تفرجگاه محبوب جهانی با مهمان نوازی شرقی بازدیدکنندگان را خشنود می کند و مرسوم است که برای آن سخاوتمندانه پرداخت می شود. بنابراین ، در کافه ها و غذاخوری های اینجا تا 15٪ چک "چای" می دهند و در رستوران های گران قیمت - تا 20٪. با پرداخت هزینه اضافی، می توانید لطف ویژه کارکنان، توصیه های فردی و بالاترین کیفیت خدمات را به دست آورید.
ژاپن، چین و کره جنوبی. کشورهایی که معمولاً در آنها انعام دادن مرسوم نیست: نه به مردم محلی و نه برای بازدیدکنندگان. تلاش برای پرداخت پول اضافی در اینجا در بهترین حالت به عنوان یک سوء تفاهم (به طور تصادفی پول را فراموش کرده اید) و در بدترین حالت به عنوان یک توهین تلقی می شود. با دادن انعام، گارسون را توهین می‌کنید، به حقوق کم او اشاره می‌کنید، چینی‌ها، ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها هم این نظر را دارند.
تایلند. یکی از محبوب‌ترین استراحتگاه‌ها در آسیای جنوب شرقی، که در آن انعام دادن به دو روش درمان می‌شود. برای ساکنان محلی، این سنت غیرقابل درک و غیرقابل قبول است، اما تقریباً در همه جا از خارجی ها راهنمایی می شود و آن را یک درآمد اضافی منصفانه می دانند. آنها نه تنها در کافه ها، رستوران ها و هتل ها، بلکه حتی در تاکسی های مسیر ثابت، جاذبه ها و پارک های سافاری انعام می دهند.

روش انعام دادن به ویژه در کشورهای غربی، به ویژه در ایالات متحده، قوی است. در اروپا "به میل خود" اجرا می شود و در بسیاری از کشورهای آسیایی محکوم و محکوم می شود. تفاوت های ظریف خدمات در یک کشور خاص باید از قبل مشخص شود - تا در موقعیتی ناخوشایند قرار نگیرید و نظر منفی در مورد خود باقی ندهید.

{$ subpageListHide ? ('Show' | translate) : ('Hide' | translate) $}

محاسبه‌گر انعام